opatrzony

opatrzony
adj

opatrzony czymś — equipped lub provided with sth

* * *
opatrzony
a.
1. fixed.
2. dressed, bandaged.
3. provided l. supplied l. equipped with; list opatrzony podpisem dyrektora letter with director's signature affixed thereto; chory opatrzony sakramentami ill person to whom sacraments have been administered.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • szponiasty — «opatrzony szponami; przypominający szpony» Szponiaste pazury. Szponiaste ręce …   Słownik języka polskiego

  • dokument — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dokumentncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} każdy przedmiot (akt prawny, pismo, protokół zeznań, rzecz itp.), który może być wykorzys tany jako… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • błoniasty — «mający cechy błony; zrobiony z błony, opatrzony błoną» Błoniaste skrzydła błonkówek …   Słownik języka polskiego

  • chorągiew — ż V, DCMs. chorągiewgwi; lm M. chorągiewgwie, D. chorągiewgwi 1. «przytwierdzony do drzewca płat tkaniny określonego koloru (lub kolorów), czasem ozdobiony haftem, opatrzony godłem, np. państwa, miasta, znakiem oddziału wojskowego, organizacji… …   Słownik języka polskiego

  • cylinder — m IV, D. cylinderdra, Ms. cylinderdrze; lm M. cylinderdry 1. «przedmiot, przyrząd, naczynie walcowatego kształtu» ∆ fiz. Cylinder miarowy «cylinder szklany opatrzony podziałką w milimetrach, służący do mniej dokładnych pomiarów objętości cieczy i …   Słownik języka polskiego

  • czesak — m III, D. a, N. czesakkiem; lm M. i techn. «wałek opatrzony szczotkami stanowiący część składową maszyny do czesania, gręplarki (czesarki)» …   Słownik języka polskiego

  • kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… …   Słownik języka polskiego

  • kompas — m IV, D. u, Ms. kompassie; lm M. y «przyrząd do określania kierunków na powierzchni ziemi, wykorzystujący właściwości igły magnetycznej osadzonej obrotowo w kole z podziałką; używany do orientowania się w nieznanym terenie, stosowany w geodezji,… …   Słownik języka polskiego

  • naukowy — naukowywi 1. «odnoszący się do nauki jako do ogółu wiedzy lub jako do poszczególnych dyscyplin badawczych; wchodzący w skład nauki, zgodny z jej zasadami, metodami» Badanie naukowe. Biblioteka naukowa. Dyscyplina, metoda naukowa. Dyskusja naukowa …   Słownik języka polskiego

  • odnośnik — m III, D. a, N. odnośnikkiem; lm M. i 1. «znak graficzny w postaci gwiazdki, litery lub liczby umieszczony w tekście, odsyłający czytelnika do opatrzonego takim samym znakiem przypisku znajdującego się pod tekstem na tej samej stronie albo na… …   Słownik języka polskiego

  • paragraf — m IV, D. u, Ms. paragraffie; lm M. y 1. «przepis prawny będący częścią artykułu, ustawy, zarządzenia, rozporządzenia; fragment tekstu stanowiący pewną całość, opatrzony znakiem § i kolejnym numerem» Paragraf prawa, ustawy, kodeksu karnego.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”